Breda

Op 29 februari 2012 overleed ons lid Dirk Renooij, ruim 92 jaar oud. Van deze 92 jaar hebben er minstens 75 in het teken gestaan van de strijd voor een betere maatschappij. Dirk was een socialist in hart en nieren, al vanaf zijn jonge jaren als lid van het AJC (Arbeiders Jeugd Centrale), de jongerenorganisatie van de SDAP. Hij is zelfs in het
uniform van de AJC getrouwd met zijn Sophie. Tot halverwege de jaren '90 was hij lid van de PvdA, waarna hij in 1996 de overstap maakte naar de SP. Tot op zeer hoge leeftijd was hij actief voor de SP: zo lang zijn benen hem wilden dragen bracht hij de Tribune rond in zijn wijk en folderde hij bij verkiezingen. Hij had erespeldjes van de Bouw- en Houtbond van de FNV in alle kleuren en alle edelmetalen - het zou me niet verbazen als hij de 75 jaar als vakbondslid heeft volgemaakt.

Ik heb Dirk halverwege de jaren '90 leren kennen binnen de SP, toen hij ten tijde van het eerste paarse kabinet de overstap maakte naar de SP. In sappig Amsterdams vertelde hij over zijn leven als timmerman en bonds-kaderlid, als activist voor, tijdens, en na de oorlog. Hij was zelfs een periode raadslid in Breda, van 1962 tot 1966, voor de PvdA. Kernachtig vatte hij zijn visie op de wereld samen: "Wat er belangrijker is, arbeid of kapitaal? Gooi maar eens een knaak in de tuin en kijk of er wat gebeurt!". Ieder jaar bezochten we Dirk op de Dag van de Arbeid met een bos rode bloemen. De eerste mei was voor Dirk een feestdag als geen andere: "Een arbeider hoort niet te werken op 1 mei!", en de krakende klanken van de Internationale op een 78-toeren plaat klonken de hele dag door de wijk. Regelmatig belde hij mij of een van de andere SP'ers op om ons opmerkzaam te maken op een artikel in zijn lijfblad, Het Parool.

Met Dirk Renooij verliest Breda een karakteristieke stadsgenoot, en de SP een trouwe kameraad. Hij ruste in vrede.

Johan Kwisthout